به گزارش پارسینه؛ اما فارغ از برنامه ای که دانش آموزان برای ثبت نام در کلاس های آموزشی و ورزشی جهت گذراندن اوقات فراغت خود در این روزها در سر دارند، بحث گران بودن هزینه این کلاس ها مطرح می شود که در مواردی سر به فلک کشیده و شرکت در کلاس‌های تابستانی را به آرزویی محقق نشدنی برای بسیاری از نوجوانان تبدیل ساخته است.
کافی است نیم نگاهی به تعرفه های در نظر گرفته شده برای ثبت نام دانش آموزان در کلاس های تابستانی بیندازیم تا متوجه غیرمنطقی بودن هزینه های تعیین شده در این رابطه شویم. این موضوع به خصوص در بسیاری از آموزشگاه‌های خصوصی به ویژه در شهرهای بزرگی مانند تهران قابل رویت و بررسی است.
هزینه‌های نجومی در نظر گرفته شده برای کلاس های آموزشی پرطرفداری مانند زبان انگلیسی توانایی دانش آموزان برای حضور در این کلاس ها را به شدت کاهش داده است. به عنوان مثال، در برخی از موسسات آموزشی، جهت شرکت دانش آموزان در کلاس یادگیری زبان انگلیسی تنها برای دو جلسه در هفته، رقمی حدود یک تا دو میلیون تومن در نظر گرفته شده است.
موضوعی که موجب شده تنها طبقات خاصی از خانواده ها امکان استفاده از این کلاس ها برای فرزندان خود را در اواقت فراغتشان داشته باشند. برخی کلاس‌های هنری مثل نقاشی، موسیقی، طراحی یا سفال‌گری هم تقریبا همین قیمت‌ها یا حتی بالاتر را برای ثبت نام دانش آموزان تعیین کرده اند و کلاس‌های علمی مانند رباتیک، برنامه‌نویسی یا آزمایشگاه‌های شبیه‌سازی هم تنها در حد اسم برای دانش آموزان قشنگ و جذاب هستند چرا که قیمت‌های بالای در نظر گرفته شده برای این کلاس ها از دو الی سه میلیون تومان به بالا شروع شده و امکان ثبت نام در آنها برای اکثر دانش آموزان به هیچ عنوان وجود ندارد.
بسیاری از خانواده‌ها به خصوص کسانی که چند بچه دارند به هیچ عنوان از پس هزینه‌های این کلاس ها بر نمی‌آیند و این مسئله موجب شده است تا ثبت نام در کلاس های تابستانی هم به یک موضوع لوکس در جامعه تبدیل شود. امری که تنها قشر خاصی از جامعه می‌توانند امکان استفاده از آن را داشته باشند.
این در حالی است که بسیاری از کودکان و نوجوانان واقعا علاقه‌مند به شرکت در این کلاس ها هستند و فقط به دلیل ناتوانی مالی خانواده بایستی از علایق خود چشم پوشی کنند.
در اینجا یک سوال جدی مطرح می شود و آن هم این است: چرا کلاس‌های آموزشی که قرار است موجب رشد فردی کودکان و نوجوانان کمک کند، تا این اندازه گران شده است و چرا هیچ نهاد یا سازمانی نیست که بر قیمت این کلاس‌ها نظارت داشته باشد و برای هر یک تعرفه و چارچوب مشخصی تعیین کند؟
واقعیت این است که در حال حاضر تعیین قیمت در آموزشگاه ها، کاملا سلیقه ای و بدون نظارت انجام می‌گیرد. هیچ نهاد ثابتی وجود ندارد که قیمت این کلاس ها بر اساس چارچوب و مقررات آن تعیین شوند. حتی بعضی از آموزشگاه‌ها تنها به خاطر این که در یک منطقه‌ی به اصطلاح خوب و بالا هستند، قیمت‌هایشان دو برابر قیمت کلاس های مشابه آموزشی در مناطق دیگر است. بدون این که کیفیت خاص‌تری و امکانات بیشتری داشته باشند. این موضوع از رها شدن بازاری حکایت دارد که تنها مورد استفاده افرادی است که پول بیشتری دارند و می‌توانند و فرزندانشان می توانند از امکانات بیشتر و بهتر بهره‌مند شوند.
حال آنکه در یک جامعه، آموزش بایستی برای همه افراد برابر باشد، نه فقط قشر و طبقه خاص و مرفهی که به عنوان افراد ثروتمند شناخته می شوند. بحث مالی نباید به هیچ عنوان موضوع یادگیری، رشد، کشف استعداد و علاقه کودکان و نوجوانان را تحت الشعاع قرار دهد و اگر یک دانش‌آموز با استعداد تنها به دلیل بحث عدم توانایی مالی نتواند استعداد خود را در حوزه مورد علاقه ای که دارد، شکوفا کند، جامعه در برابر به خطر افتادن آینده درخشان آن دانش آموز مسوول است.
به نظر می‌رسد، وقت آن رسیده که برای این وضعیت فکری اساسی شود. از این نظر لازم است تا نهادهای مرتبط، مثل آموزش و پرورش یا شهرداری‌ها، وارد ماجرا شوند و یک سیستم حمایتی در این رابطه ایجاد کنند. در نظر گرفتن یارانه‌های فرهنگی، ایجاد کلاس‌های باکیفیت دولتی، این امکان را برای همه فراهم می کند که بدون دغدغه‌ی مالی، بتوانند در فعالیت‌های تابستانی شرکت کنند. همچنین لازم است تا نظارت ویژه ای بر روی فعالیت آموزشگاه های خصوصی نیز انجام گیرد.
قطعا رسیدگی به این موضوع، تعطیلات تابستانی را برای دانش آموزان به فرصتی طلایی برای یادگیری، خلاق شدن و همچنین ساختن آینده ای بهتر تبدیل خواهد کرد.
.gif)
0 دیدگاه